Sed haec nihil sane ad rem; Nemo igitur esse beatus potest. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. De hominibus dici non necesse est.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed ille, ut dixi, vitiose. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Quod cum dixissent, ille contra. Bonum liberi: misera orbitas. Ac tamen hic mallet non dolere. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nam quid possumus facere melius? Si enim ad populum me vocas, eum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Refert tamen, quo modo. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Cur id non ita fit?

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius

anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Duo Reges: constructio interrete. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quae cum essent dicta, discessimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Quid nunc honeste dicit? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tu quidem reddes; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Que Manilium, ab iisque M. Sed haec omittamus;