Tu quidem reddes; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid enim possumus hoc agere divinius? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nam quid possumus facere melius? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Age, inquies, ista parva sunt.

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates,

eae non sunt in potestate sapientis. Sed plane dicit quod intellegit. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Sed quid sentiat, non videtis. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Duo Reges: constructio interrete. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sin aliud quid voles, postea. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Comprehensum, quod cognitum non habet? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.

At enim hic etiam dolore. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Sed quae tandem ista ratio est? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Tanta vis admonitionis inest in locis; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Reguli reiciendam; Et certamen

honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.