Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Si enim ad populum me vocas, eum. Velut ego nunc moveor. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Et quidem, inquit, vehementer errat; Et quod est munus, quod opus sapientiae? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Summae mihi videtur inscitiae. Sed fac ista esse non inportuna; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Si enim ad populum me vocas, eum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Comprehensum, quod cognitum non habet? Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Paria sunt igitur. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Age, inquies, ista parva sunt. Sed nimis multa. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Haec para/doca illi, nos

admirabilia dicamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Duo Reges: constructio interrete. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Tanta vis admonitionis inest in locis; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Audeo dicere, inquit. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Sint ista Graecorum;

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Sed residamus, inquit, si placet. Plane

idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Quid dubitas igitur mutare principia naturae?