Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nemo igitur esse beatus potest.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Pauca mutat vel plura sane; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Contineo me ab exemplis. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Bork Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Quo modo autem philosophus loquitur? Hos contra singulos dici est melius. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Bork Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quod

praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Cave putes quicquam esse verius.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Primum quid tu dicis breve? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. De hominibus dici non necesse est. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Simus igitur contenti his. Quippe: habes enim a rhetoribus; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Qui est in parvis malis. Duo Reges: constructio interrete. Facillimum id quidem est, inquam.