Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quod iam a me expectare noli. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quo modo autem philosophus loquitur?

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Et quidem, inquit, vehementer errat;

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Cave putes quicquam esse verius. Quarum ambarum rerum cum medicinam

pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ea possunt paria non esse. Duo Reges: constructio interrete. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Qualem igitur hominem natura inchoavit? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere?

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo

voluptatem. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Haec dicuntur inconstantissime. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.