An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Ubi ut eam caperet aut quando?

Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quare conare, quaeso. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Sed ad bona praeterita redeamus. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non

dissimilis animantium. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Bork Summus dolor plures dies manere non potest? Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Duo Reges: constructio interrete. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Non laboro, inquit, de

nomine. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sint modo partes vitae beatae.