Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quod equidem non reprehendo;

Duo Reges: constructio interrete. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Cyrenaici quidem non recusant; Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Respondeat totidem verbis. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Omnia contraria, quos etiam insanos esse

vultis. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quid adiuvas? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Num quid tale Democritus? Dat enim intervalla et relaxat. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Scaevola

tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Bork Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Scisse enim te quis coarguere possit? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.