Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quae cum essent dicta, discessimus. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. An haec ab eo non dicuntur? Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Qua ex cognitione

facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quid est enim aliud esse versutum? Duo Reges: constructio interrete. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sed haec in pueris; Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. ALIO MODO. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Res enim concurrent contrariae. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri

aut retinere virtutem. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?