Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Duo Reges: constructio interrete. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Ut aliquid scire se gaudeant?

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Maximus dolor, inquit, brevis est.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Ostendit pedes et pectus. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

Bonum liberi: misera orbitas. Quid turpius quam

sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; At hoc in eo M. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quo tandem modo? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Falli igitur possumus.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Poterat autem inpune; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Sed hoc sane concedamus. Sed ad bona praeterita redeamus.