Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Non est igitur summum malum dolor. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Duo Reges: constructio interrete. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Quae duo sunt, unum facit. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Ego vero isti, inquam, permitto. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? De hominibus dici non necesse est. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Si enim ad populum me vocas, eum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Quid vero? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Non quaeritur autem quid naturae tuae

consentaneum sit, sed quid disciplinae. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Res enim concurrent contrariae. Bork Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Nihil ad rem! Ne sit sane; Nunc agendum est subtilius. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.