Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Hoc non est positum in nostra actione. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Minime vero, inquit ille, consentit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Videsne quam sit magna dissensio? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Si enim ad populum me vocas, eum. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Certe non potest. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Est enim effectrix multarum et magnarum

voluptatum. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sit enim idem caecus, debilis.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Qui est in parvis malis. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Duo Reges: constructio interrete. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Ego vero isti, inquam, permitto. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.

Sed ad rem redeamus; Cur deinde Metrodori liberos commendas? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Ut id aliis narrare gestiant? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Non est igitur voluptas bonum. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Sed quae tandem ista ratio est? Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.