Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Satis est ad hoc responsum. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quae cum essent dicta, discessimus. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Verum esto; Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Hoc mihi cum tuo fratre convenit. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Quis enim confidit semper

sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Bork Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Immo videri fortasse. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Duo Reges: constructio interrete. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quid adiuvas? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Tum mihi Piso: Quid ergo? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Gerendus est mos, modo recte sentiat. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Facete M.

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Ubi ut eam caperet aut quando? Non semper, inquam; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Bork

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Simus igitur contenti his. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Ex quo intellegitur officium medium

quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Videsne quam sit magna dissensio? Ut aliquid scire se gaudeant? Eaedem res maneant alio modo. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.