Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quid adiuvas? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? At enim hic etiam dolore. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quod cum dixissent, ille contra. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Id Sextilius factum negabat. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Cave putes quicquam esse verius. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Ubi ut eam caperet aut quando? Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Duo Reges: constructio interrete. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Scaevola tribunus

plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. De illis, cum volemus. Quibus ego vehementer assentior. Tum ille: Ain tandem? Quid est enim aliud esse versutum? Ad eos igitur converte te, quaeso. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Hic ambiguo ludimur. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Utilitatis causa amicitia est quaesita. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nihil illinc huc pervenit.

Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Summus dolor plures dies manere non potest? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id

continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Scrupulum, inquam, abeunti; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.